บทที่สิบห้า (End) #เอยจะครองโลก
บทที่สิบห้า (End) #เอยจะครองโลก
15
ริมฝีปากของเราเลื่อนเข้าหากันอย่างไม่ต้องมีใครต้องสอน จูบครั้งนี้ต่างไปจากทุกครั้ง ทั้งร้อนแรงและหลอมละลายเขาจoแทบจะหมดแรงไปทั้งตัว ไร้สิ้นหนทางขัดขืน ปล่อยความรู้สึกที่มีไปตามอารมณ์ที่กำลังเดือดพล่าน
“อื้อ...”
เสื้อผ้าที่สวมใส่ไม่รู้หลุดหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีผิวก็โดนสัมผัสจากอากาศเย็นๆเข้าซะแล้ว
ยืนจูบเก่งมากๆ
เพียงแค่ไม่กี่ครั้งน้องสามารถรับรู้ได้เลยว่าแบบไหนที่จะทำให้เขาใจอ่อนได้โดยไม่มีทางขัดขืน
“อื้อ... อ...อย่าเพิ่ง”
ไม่ใช่แค่จูบที่เก่ง
แต่อีกคนจดจำได้หมดทุกอย่างว่าสัมผัสจุดไหนแล้วจะรู้สึกดี อย่างกับรู้จักร่างกายเขามานานอย่างงั้นล่ะ
เด็กคนนี้นี่มัน...
“ย...ยืน”
เสียงหวานๆที่เรียกข้างหู ทำเอาใครบางคนยิ่งยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เอยเตรียมตัวมาแล้ว ไม่ต้องทำให้เลยด้วยซ้ำ
เด็กดีขนาดนี้
สงสัยต้องมีรางวัลให้
“ไม่ต้องนอนดีมั้ยครับคืนนี้ หื้ม”
เอยคงไม่ว่างตอบ แขนเรียวโอบรอบคอเขาก่อนที่ตัวจะเริ่มกระตุกบ่งบอกว่าใกล้จะเสร็จกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรอให้เมื่อครู่
แต่ใครจะยอมกันล่ะ
“อย่าแกล้งกันดิ” มีคนทำหน้างอนแล้ว จะเลื่อนมือไปทำเอง ก็โดนคนขี้แกล้งจับไว้
ไม่เห็นใจกันเลยรึไง มันทรมานนะ
“เสร็จก่อน เดี๋ยวเอยก็บ่นง่วง”
“ไม่บ่น”
“ไหนอ้อนก่อน เดี๋ยวทำให้”
“...”
เชื่องยิ่งกว่าเชื่อง
ลูกแมวน้อยยอมสยบ ยื่นหน้ามาจูบก่อนไม่อีกคำว่าอ่อนโยน อ่อนหวาน นุ่มละมุนที่เคยนึกถึง
แถมยังเรียนรู้วิธีการเอาคืนซะด้วย
“ย...ยืนทนไหวหรอ”
“ครับ ?”
แกล้งไม่เข้าใจจนโดนตีแขนแก้เขินไปทีสองที สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ เห็นสภาพของเอยตอนนี้ใครจะทนไหว ไม่รู้ว่ายั่วกันรึเปล่า
ถึงได้น่ากินขนาดนี้
“เจ็บบอกผมนะ เข้าใจมั้ยครับ”
“อื้อ”
แม้ยืนเคยให้สัญญาว่าจะทำเบาๆ แต่ความเจ็บปวดก็เริ่มถาโถมจนกลั้นน้ำตาไว้แทบไม่ไหว
ที่อ่านผ่านๆมาจากผู้รู้ทางอินเตอร์เน็ตน่ะเทียบไม่ได้เลยด้วยซ้ำกับของจริงที่เขาได้เจอ
สัมผัสเนิบนาบเริ่มแปรเปลี่ยนไปตามแรงอารมณ์ที่เราทั้งคู่ปรารถนา มีเพียงเสียงของเราทั้งสองที่ดังอยู่ปะปนไปกับเสียงกระทบกันของอวัยวะเบื้องล่างที่ทำหน้าที่ได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่องราวกับไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย
“ย...ยืน ขออีกนิด”
“ครับ ?”
“แรง...แรงอีกนิด”
“...”
“เอยจะเสร็จแล้ว อื้อ !”
ถลำลึก เกินที่จะหยุดได้แล้วในเวลานี้ :)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น